Zara’da Ermeni Mezarlığını Yıktılar!

Sivas Zara’daki Ermeni Mezarlığı, yol yapım makinaları tarafından tarumar edildi. Ortalık kol, bacak, kafatası kemikleri kaynıyor. Çevresindeki Ermeni evlerini yıkmak yetmemiş, bomboş araziden yol geçirecek başka bir alan bulunamamış gibi, mezarlık yerle bir edilmiş.

Mezarlık alanında tek bir mezar taşı kalmış; üzerinde ‘Sahag Demirci D 1891- Ö 1959’ yazıyor. ABD’den gelen dostumuz, “Hükümet bize dönün çağrısı yapıyor, helalleşelim diyorlar. Bizi böyle mi karşılayacaklar, böyle mi helalleşeceğiz?” diyor, dehşet içinde. Dilimiz damağımız kurumuş; söyleyecek söz bulamıyoruz. 

Talan edilen mezarlıkta ‘Zaralılar’ın sızlayan kemikleri

Ermeni Mimar ve Mühendisler Dayanışma Derneği’nin (HAYCAR) düzenlediği dört günlük Amasya, Tokat, Sivas yolculuğunda yaklaşık 40 kişiydik. Aramızda ABD’den ve Yunanistan’dan gelen Ermeni konuklar da vardı. Yoğun programımız içinde, arkadaşlarımızdan biri gruptan ayrılıp memleketi Zara’ya gideceğini söyledi. Programda olmamasına rağmen, onu ve eşini tek başına bırakmak istemedik. Birlikte yaptığımız Zara ziyareti, çok acı bir olayı gün yüzüne çıkardı.

Ermeni mahallesini gezmenin uzun süreceğini düşünerek, sadece mezarlığa gidelim, duamızı okuyup ayrılalım istedik. Mezarlık, Ermeni mahallesinin üst yamacında, Zara’ya hâkim bir noktada. Kepçeler tepeye doğru yeni bir yol açmış. Otobüsü bir noktada bırakıp toprak yoldan tırmandık. Oraya vardığımızda, mezarlığın alt kısmında korkunç bir görüntüyle karşılaştık. Kepçeler mezarlığın büyük kısmını tarumar etmişti ve ortalık kol, bacak, kafatası kemikleri kaynıyordu. Donup kaldık.

Çevresindeki Ermeni evlerini yıkmak yetmemiş, bomboş araziden yol geçirecek başka bir alan bulunamamış gibi, mezarlık yerle bir edilmiş. Mezarlık alanında tek bir mezar taşı kalmış; üzerinde ‘Sahag Demirci D 1891- Ö 1959’ yazıyor.

‘Böyle mi helalleşeceğiz?’

ABD’den gelen dostumuz, “ ‘Hükümet bize dönün çağrısı yapıyor, helalleşelim’ diyorlar. Bizi böyle mi karşılayacaklar, böyle mi helalleşeceğiz?” diyor, dehşet içinde. Dilimiz damağımız kurumuş; söyleyecek söz bulamıyoruz.

Zara’ya uğramamıza vesile olan dostumuz “Hep Zara’da ölmek isterdim, meğer mezarda da rahat yokmuş diyor. Duygularını anlıyorum. Ortalığa saçılmış kemikler arasında akrabalarına ait olan var mıydı diye düşünmeden edemiyorum.