Dina vuriye

Hesen Sinan

Ma ke ameymê riyê dina, qum kerdo bınê ma ra. Ma, evê paç piştime . Pê dang gire dayime. Hêlanektê sanayimê ra. Sıtê manga borê u bıza kolê do ma.

Rew kotimê ra lıngu ser.

Ma, domonênia xo de zerê çêi de nêvinetene, soder biyenê tever, kay kerdene, hata ke bi sonde. Key ke lêl kot; heni amenê zere.

Ma, xalkêke, kêmereke, piz, çhêl, kay kerdene. Rêsê ra xo re sançhıla vırastene. Pelgunê kıtavune khanura tayarey vırastene, vejiyene ro cao berz perrnenê ra. Zımıstoni evê lastıkunê khanu vorê sero xo qişt kerdene.

Dina vuriye…

Nıka domoni, telefon dest de zerrê çêi ra tever nevejinê. Bêçhıkê domonu telefon sero boyna qişt benê. Dina, zerê telefon de ra.

Ma ke kay kerdene, xo kay de kerdenê vindi, her çi xo vira kerdene, çhılmê xo kerdenê iştiyê xo ra. İştiyê ma biyenê şıao-sotê.

Mua ma ke kincê ma şutenê ma, zerrê ra tever nêvejiyene, key ke kıncê ma bi huski kerdene pay. Zovina kıncê ma çinê bi.

Ma, welê de kay kerdene, hardi sera xo qişt kerdene, kıncê ma peyra çhêr biyenê, canê ma osene. Ma, serm kerdene, çhot, çhot raê ra şiyenê ke kês peê ma mêvino, hata ke kıncê ma pol kerdi.

Dina vuriye…

Nıka muaê domonu peşkirê cênê domonunê xo dıme ra fetelinê. Domoni, rozê hire reê kıncunê xo vurnenê.

Dina vuriye…

Muaunê ma ekê venga ma dênê , vatenê;

– Ere/ero tu kotiya?

Nıka vanê;

– Aşkım nerdesin?

Naza aşkım, haza aşkım.

Dina vuriye…

Zerrê qesu bi thol.

Postali lıngunê ma de çinê bi. Lıngê ma goni gonaşir de mendenê. Rozê ke piê ma xo sas kerd, ma re cıtê lastiki gureti, ma lastıki seveknenê, qemis nêbiyene ke pay keme.

Tenê ke bimê pil, şiyenê bıjeku, şiyenê mali u gawu. Sata ma çine bi ye. Ma, waxt evê siya daru, evê siya kêmeri pêmıtene.

Tenena ke bimê pil ma, korek, faşla uwê dêne. Khunci, lazut verdê vınetene ke kêsiki cı mekuyê.

Ma, toxım estenê hêga, çinitene, cün çharnene. Genim berdene areê de ridenê ra, areê de pofıkê potene.

Ma, axurê ra pê sepetê zılv berdene hêga. Sıll, koka vılê ma ro şiyene. Aspiji kotenê ma. Ma, pê çilê sarê xo şutene.

Şiyenê koli ardene pê qatıre. Mali re velg bırrnene, zımıstoni vore de derzê ardene.

Ma, serrê boni de kotene ra, astarey mor dene.

Gıra, gıra gınayimê puru ke kıncunê rındeku, çeney kenê pay. Fiştanê çhıftexaşi evê qêytan. Çhımê ma pa mendenê, qemis nêbiyenê ke tey nia dime.

Ma, evê mosu ra pia azna kerdene. Zaranci kerdenê weyiye.

Ma, zur nêmısayime, tenê xıraveni ki kerdene. Zel peyra kerdene ‘ve welenge ra verdenê ra, perenê ra şiyene. Beqê peyra puf kerdene.

Ma, dızdeni nêzonene, hama heni zonene ke bostanê her kêşi yê ma wo.

Weşiya ma heni rındek viye, heni ki gıran viye. Zulmo ke qomê ma diyo, hesna, gos da heni bimê pil. Roê ma bi dırvetın.

Ma, Tirki mektev de misayime. Dest u bêçhıkunê ma xêlê dez di. Uncia ki caê roê ma de kırmanciyê mende, vind nêbiye.

Hem şiyenê mektev, hem gureêne.

Ma, çıqaşi ke evê feqirêni bimê pil, çhıqaşi ke soder-sonde thoraqo boyin werdene, unca ki , ‘derzê mianê ma de bırr serdê xıl dêne!’

Jê thuzrig vime.

Leqemê ma bi. Vatenê; Alo çhılmın, Uso Min, Ema Deleverge, BesaTajiye.

Hondê nia da ke bimê pil. Şime suku. Hondê ke bimê pil, hondê ki bimê vindi!