Dewız u dızdê suke

Arêker: Hawar Tornêcengi

Rozê ju Dewız bıza de xo cêno sono suke ke, mezat de bıroso u tidarıkê çê xo bivêno. Dewız niseno herê xo, la erzeno vılê
bıze, xo dıma onceno sono suke. Bıze vera ki zıngıl beno. Bıze ke dıme ra amê, zıngılê xo lewino, vengê xo yeno gosê dewıji.
O ki zoneno ke bıza xo ey dıme rawa.
Dewız ke beno nejdiyê mezati (bazari), hirê dızdi niadanê ke ju dewızo fıqarewo pejmurde nawo yeno bazar. Na halê dey
wesê nayinu ro sono, ni hirêmêna dızdi wertê xode kırase kenê.
Dızdo ju vano:
-„Ez bıza ni Dewıji tıren!”
O bin vano:
-„Ez herê dey tıren!”
Dızdê hirêyine ki vano:
-„Ez ki kıncunê dey tıren, ey rut u rupal verdan!”
Dızdo vırên xo nano ro, dızdeni sono nejdiyê bıze. Zıngılê bıze cêno, poldımê heri ra gırêdano. Bıze cêno, xo çarneno raya de
bine, sono.
Herê mêrik her ke game este, zıngıli ra veng vejino, dewız şêzut keno ke, bıze ey dıme ra yena, coka gos pa nêkuno.
Dızdê dıyine sono lewê dewıji, huyayis ra vano:
-„Tı biya xêğ çıko? İnsan zıngıl erzeno vılê heywani, to berdo poldımê heywani ra girêdo? Lawo no sene qeydewo?”
Dewız xo peyde reyê qayit keno ke, bıza xo çina. Dano xoro u zırçeno.
Dızd vano:
-„Mı ju Mêrık ve ju Bıze ra di, na vırarde ra şiyêne. Tı ke tenê lerze bıkerê, xo resnena cı, bıza xo cıra cêna.”
Dewız vano:
-„Tı ve Heqi kena hayrê ni herê mı be, ez şêri bıza xo bijêri biyari.”
Dızd vano:
-„Sare u çımunê mı ser. Qe merax meke; tı so bıza xo biya.”
Dewız raya vırardiye nano’ra xo fek, vozzeno sono. Dızdê dıyine ki heri cêno raya bine ra beno çê xo.
Dewız sono cor, yeno cêr, nata-bota sono, bıza xo nêvêneno. Tesela xo kuna, cêreno ra yeno hurêndia xo. Niadano ke, çı
bivêno! Herê xo ki çino. Dano ve xoro.
Sas u pêsas biyo, xovero qesey keno, sono, hata ke quye sero rastê ju mordêmi ame.
Nêvanê no mordem kamo? Ma qa, no ki dızdê hirêyino.

No dızd serê ju quye de biyo bul, dano xoro u xori xori berveno. Dewız xo-xode vano; herhalde derdê nı mordemi yê mıra
zafo, sono lewe, vano:
-„Bıra, derdê to çıko, tı çıra honde xori bervena?”
Dızd eve bervis vano:
-„Mı çutê gayê xo berdi vist hazari ra mezat de roti, perê xo ki kerdi pêleka xo, amune na quye ser, ondêra pêleke destê mıra
gınê ve na quye ro, nıka nêzon ke se bıkeri.”
Dewız xo-xode vano; halê ni mêriki halê mıra bervato. Herê mı ve bıza mıra piya nêkenê des hazari. Dêmake derdê ni mêriki
yê mıra gırano.
Dızd dewıji ra vano:
-„Bıra, tı ke na quye kuyê, mırê pêleka mı biyarê, ez yi peru tode bareken, cıra leteyê dan to.”
No fıkır kuno qafıka dewıji. Juye; dı nêkeno, kıncunê xo vezeno, dızdi ra vano:
-„Tı ita hayrê kıncunê mı vejiye, ez kun zerê quye, pêleka to vezen, torê an.”
Dızd vano:
-„Heya, ez to sero vınden, hata ke tı vejiya ser.”
Dewız kuno zerê quye, eve pêleke cêreno. Nat-bota niadano, nêvêneno. Dızd ki beno kıncunê deyro, uza ra kuno duri.
Dewız bınê quye de ke çiyê nêvêneno; venga cori dano, hama cora veng nêvejino. Dewız endi zar-zor vejino ser. Vejino ser ke
kêsê-kusê Heqi çino. Qayit keno ke kıncê xo ki çınê. Dızd ki şiyo; teyna ju uşira xo uza caverda.
Dewız beno uşire ro, heni rut u rupal sono ve zerê bazari. Kami ke vêneno, vajino pede, zırçeno, qirreno, vano:
-„Kes mê’ero nejdiyê mı! Kam ke bêro, ez dan pıro, kisen!”
Ju mordem beno nejdi, vano:
-„Tı biya xêğ, çıko? Çıra nia kena?”
Dewız vano:
-„Ez nêbiyu xêğ. Ez sıma – sarê suke ra- terson. Ez terson ke, sıma her çiyê mı tırt, gumano ke mı ki bıtırê, berê!”