İnsansız ev, sessiz bir mezardır

Murat KAHRAMAN

Ovacıklı iki küçük kardeş, evlerinin yakınına bırakılan bombanın patlaması sonucu hayatını kaybettiler. Sekiz yaşındaki Ayaz, olay yerinde; dört yaşındaki kız kardeşi Nupelda ise yaralı kaldırıldığı hastahanede hayatını kaybetti. Evleri yoktu ve bir çadırda yaşıyorlardı.Ayaz’ın hayali, büyüyünce ev yapıp ailesiyle birlikte oturmaktı. Bir çocuk düşünün ki çocukluğunu yaşamak yerine, kendisinden büyük sorumlulukları küçücük omuzlarına yüklüyor.

1938 Soykırımıyla birlikte kültürel,dil ve inanç biçimlerine müdahale edilen ve ekonomik alt yapısı talan edilen bir coğrafyada, yaşam biçimi de değiştirildi. Mallarına ve mülklerine el konuldu. Ormanlar ve sağ kalanlar beslenmesin diye buğday tarlaları da yakıldı. Ticaret yapması yasaklanan, üretimden bilinçli olarak kopartılan ve bu vesileyle ekonomik alt yapısı tahrip edilen bir bölgenin yoksulluğu, bir cezalandırma biçimidir aynı zamanda.

İki çocuğun annesinin katliamdan sonra ki hali hepinizi derinden etkilemiştir. Beni kadının acı ve yoksulluktan bükülen beli kahretti. Orada ölen iki çocuk ve çaresiz kalan yakınları değildi, hepimizdik. Çocukların korumayan bir toplum, geleceğini koruyamaz. Kendinizi teselli etmek için ne mazeret ileri sürerseniz sürün, o çocukların ölümünde hepimiz bir şekliyle sorumluyuz.

Aileye neden ev yapılacak

Alan elin, veren eli görmemesi gerekir. Haklı ve doğru bir şey. Yardım edileni mahçup etmemek için gereklidir. Buradaki durum bambaşka bir şey. Kısaca ifade edecek olursak:

Ev yapma girişimi, yok edilemek istenilen bir coğrafyada yaşamı yeniden üretmek için çok küçük ama sembolik değeri olan bir toplumsal karşı koyuşun ifadesidir ve öyle de anlaşılmalıdır. Bu toplumsal bilinci ve dayanışma duygusuyla düştüğümüz yerde ayağa kalmak sorumluluğudur.

Eğer sevgili Dilaver Eren aileyle görüşmesiydi, böyle bir şey de aklıma gelmezdi. Eğer bugün bu proje hayata geçiriliyorsa bu duyarlı insanımızın payı önceliklidir. Ovacık Çağperi’de Yusuf ve Mehmet YÜREK’le birlikte aileyle görüşeceklerini söyledi. Çocukların annesiyle canlı görüştükten sonra, “Ayaz’ın hayalini gerçekleştirmek için aileye ev yapalım” önerisinde bulundum.

Sevgili Dilaver aracılığıyla ailenin onayını aldıktan sonra İsviçre’de ticari faliyet gösteren Piro’ya (Zeynel EROĞLU), Almanya ve İspanya’da ticari faliyet gösteren Dersimli iş adamı Hasan GÜNEŞ, ortakları Nuri YILDIRIM ve Baki KAYAALP’a ricada bulundum. Bu Dersimli güzel dostlarımız da hiç bir karışılık beklemeden ev yapma projesini seve seve üstlendiler.

Projenin mali denetimini emekli öğretmen sevgili Hıdır Eren’in üstlendiği temel atma töreni, katliamın yıldönümü olan 16 Temmuz’da atılacaktır.

***

Sarsılan arabanın içine
“ölüyorum insanlık” diyen kanın damlıyor.
Tek canlı yerin
rüzgarın camdan savurduğu
ve
Munzur ırmağına eşlik eden saçların.

Senden önce bu ırmağa atılanlar
kendileriyle birlikte
kimlikleri de kayboldu
ne adları
ne de bir mezarları var.

Seni yüreğimin derinliklerine gömdüm Nupelda’m
uslu uyu küçüğüm,
bir yerin incinir yoksa.

Lakin
seninle birlikte
dilimi de yitirdim bu gece
annenin dilinden bir klam mırıldan:

Yenilgimizi yadırga
pişmanlığımızı da lanetle!